MALAYANG PAGLALAKBAY

Image by Cool Text: Logo and Button Generator - Create Your Own Pag nanonood ako ng indie film sa Indiesine ng Galleria, it's either R-13 or R-18 pero karamihan na talaga eh mga R-18 na at talagang napupuno ang small theater na yun. Pag sex-related kasi ang isang indie film eh kinakagat agad ng mga curious lang o kaya yung mga nag-c-cruise lang naman na mga alam mo na. Mangatyanan is rated PG-13 so pwede pala sa lahat! After watching the film na tungkol sa isang ritual na naglalaho na at di na masyadong pinapansin ng ating mga katutubo sa Isabela, eh parang ganun din ang nangyari sa isang movie tungkol sa Mangatyanan. Ito ay isang napakagandang pelikula pero hindi naman pinapansin ng mga tao at katulad ng katutubong ritual na ito na kahit nakagawian na ng mga ninuno at ito'y iginagalang pa eh unti-unti na namang naaanod sa alon ng dagat patungo sa kawalan. BUOD NG PELIKULA: Kwento ito ni Laya na isang photographer. May sarili siyang mundo at walang pakialam sa kanyang tatay na kahit agaw-buhay pa sa ospital. Pinipilit siya ng kanyang ina kahit man lang sa mga huling sandali eh magkaayos sila ng tatay niya ngunit buo pa rin ang desisyon ni Laya na wag dalawin ang ama. Bakit nga nagkakaganito si Laya? Lahat ng mga tinatago ni Laya ay mailalabas nang maipadala siya sa Isabela kasama ng isang pang photographer upang mag-document ng isang katutubong ritual na ang tawag ay Mangatyanan (Madugong Paglalakbay). Ano nga ba ang meron sa Mangatyanan? May nangangagat ba sa tiyan at si Laya ay napalaya sa rehas ng kamunduhan? Honestly, ito ay isang pelikula na ginawa para sa mga mahihilig lang sa Indie films at ito yung klase ng pelikula na pwedeng ipadala pag may Film Festival sa ibang bansa. Ito ay hindi para sa mga mahihilig sa mga Blockbusters na gawa ng Star Cinema. Kung mahihilig ka sa mga pa-tweetums at mga pelikulang may pamagat ng galing sa isang love song naku 5 minutes pa lang eh mag-wa-walkout ka na dito. Kung adventurous kang manood ng mga pelikulang matino at pinag-aralan ang lahat ng mga eksena kahit hindi kalakihan ang production budget dito mo makikita sa Mangatyanan ang lahat. Sa script pa lang na napakaganda ng pagkagawa eh mapapabilib ka talaga. Una, ang script ay isang puzzle mapipilitan kang mag-isip at maaring predictable kung susundan mo ang mga clues. Pangalawa, lahat ng mga tanong ay mabibigyan ng kasagutan at walang naiwan na kahit isang tanong sa isip mo kung ika'y masusing nagmamasid at nakikinig. Huli, may kirot sa puso ang issue na pinaikot sa story. This is a family drama at ang issue ng pang-aabuso sa mga anak ay hindi dapat na itago sa banga. Napakatapang ng pelikulang ito pero don't worry artistic ang pagpapakita ng abuse. Ang sabi pangalawa daw ito sa The Camera Trilogy ni Direk Jerrold Tarog. Sayang di ko napanood ang una niya na Confessional. Napagaling naman ni Jerrold sa pagkuha ng mga eksena. Nagustuhan ko yung mga dream sequences at yung mga hallucination scenes. Kinilabutan talaga ako sa mga kuha ng camera ni Jerrold. Ganda! Pero lalong napaganda dahil sa music niya na siya rin pala nag-composed. Lahat ng scores na pinatong sa mga eksena ay tugmang-tugma kung ano ang emosyon na pinapakita. Ang galing! Talented man siya! Siyempre ang cinematography nila na talaga namang nakakatunaw panoorin. Hands down sa lahat ng technical details ng Mangatyanan. Ang mga artista dito ay talagang hindi mga gaanong kilala kaya mapapatanong ka tuloy ng: teka parang nakita ko na siya somewhere? Parang siya yung sa commercial ng??? Except Irma Adlawan na suki na ng mga indie films at kahit sa mga teleserye ng mga higanteng TV Networks. As usual hindi pa rin disappointing si Adlawan. Si Che Ramos na gumanap bilang Laya ay nakakabilib! Pinaghandaan niya ito for sure! Big and small moments niya rito ay talagang litaw ang pagiging Best Actress ni Che. Yung cute guy na si Neil Ryan Sese ay interesting ang dating. Hindi gaano heavy ang role niya pero he looks good sa screen. Cute siya. Si Publio Briones naman bilang chief ng tribe ay mahusay din kahit di ako familiar sa kanya. Akala ko nga katutubo talaga siya. Na-weirdohan lang ako sa actress na gumanap bilang boss ni Laya. OA ba siya o natural na acting yun? May tanong dito sa pelikula: Naniniwala ka ba sa Diyos? Ang sagot ni Laya: Naniniwala ako sa Diyos. Tao lang ang demonyo. Totoo di ba? Laking tuwa ko na napanood ko ito. Mas naging excited na ako na panoorin ang last film ni Jerrol sa kanyang trilogy at sana may mahanap akong kopya ng Confessional. Mangatyanan is a beautiful masterpiece. Kaso nga lang people are really lost in space. Napakaluwag ng space ng Galleria Cinema that aftenoon! Pwede talagang maghubalan. Take note: Apat lang kami doon na nanood at yung isa alanganin pa kasi ang pagkakaalam ko sinusundan lang naman ako ng nilalang na yun nang makita niya ako sa lobby na nakasuot ng body fit t-shirt at jeans. Parang feeling ko kasi aabusuhin din niya ako tulad ng ginawa kay Laya sa pelikula. Pero mabuti na lang nakapag-concentrate ako sa Mangatyanan at malaya akong nakapanood na walang ritwal na naganap! LOL! May tanong din ako: Naniniwala ka ba na magaganda ang mga Indie Films? Ang sagot ko: Naniniwala ako na may mga matino pang gumagawa at hindi kailangan ang mga kahubaran para maibenta! Kaso gusto ng mga tao pa-tweetums ng mga Star Cinema at iba pa! Haay... kailan pa kaya tayo makakalaya?